Πλάσματα της σλαβικής μυθολογίας: όμορφα και τρομακτικά

2024 Συγγραφέας: Bailey Albertson | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 12:57

Σλαβικά μυθικά πλάσματα: όμορφα και τρομακτικά

Οι σλαβικοί μύθοι κατοικήθηκαν όχι μόνο από παιδικά αφελείς και ευγενείς brownies, ηλίθια kikimors και νερό. Στο μνημείο των αρχαίων Σλάβων, υπήρχαν πολλά πλάσματα που δεν ήταν λιγότερο τρομακτικά από τους αρχαίους θεούς του Lovecraft.

Μυθικά πλάσματα των αρχαίων Σλάβων

Η νυχτερινή κυρία, ή τα μεσάνυχτα, είναι ένα κακό πνεύμα που απεικονίστηκε ως μια ζοφερή και άσχημη γυναίκα με σκούρο δέρμα. Σε μερικούς λαούς, το ρόπαλο ήταν επίσης προικισμένο με μακριά και αιχμηρά νύχια, και στο έδαφος της σύγχρονης δυτικής Λευκορωσίας πιστεύεται ότι θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα μαύρο τριχωτό σκουλήκι. Η μεσάνυχτα κυρία ήρθε, όπως μπορείτε να μαντέψετε, το βράδυ. Ήταν εχθρική προς τους ανθρώπους, ειδικά τα παιδιά. Πιστεύεται ότι ήταν αυτή που ήταν υπεύθυνη για το κλάμα των παιδιών τη νύχτα, τις κραυγές και τον κακό ύπνο.

Συνήθως, η μυώτιδα δεν ήρθε μόνη, αλλά δύο ή τρία άτομα

Αλλά δεν πρέπει να σκεφτείτε ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας ο Σλάβος δεν είχε τίποτα να φοβηθεί. Το μεσημέρι (μεσημέρι) προσωποποίησε μια επικίνδυνη, αποπνικτική περίοδο στη μέση της ημέρας, όταν ο ήλιος πέφτει τόσο σκληρά που μπορεί εύκολα να πάρει τη ζωή ενός Σλάβου που έχει εργαστεί στον τομέα. Πιστεύεται ότι σκότωσε τους παραβάτες του μεσημεριανού ξεκούρασης επί τόπου, κόβοντας το κεφάλι. Για τα παιδιά που ξεχάστηκαν στο δρόμο, το μεσημέρι επίσης δεν ένιωθε κρίμα - είτε τα σκότωσε, είτε πήρε και έβαλε μια αλλαγή.

Το μεσημέρι συνήθως παρουσιάστηκε ως ξανθό κορίτσι με δρεπάνι, με το οποίο κόβει τα κεφάλια.

Παρεμπιπτόντως, σχετικά με τις αλλαγές. Αυτοί οι χαρακτήρες εμφανίζονται επίσης στη δυτική μυθολογία, για παράδειγμα, μεταξύ των Αγγλοσαξονών, όπου οι αντικαταστάσεις παιδιών διευθύνονται κυρίως από νεράιδες. Στη σλαβική μυθολογία, υπάρχουν επίσης αλλαγές, και σχεδόν οποιοδήποτε άλλο μυθικό πλάσμα μπορεί να τα αφήσει. Οι αλλαγές είναι λυκάνθρωποι που παίρνουν τη μορφή ενός παιδιού και παίρνουν τη θέση τους στο σπίτι. Πιστεύεται ότι μια αλλαγή μπορεί να διακρίνεται από έναν κακό ή απότομα αλλαγμένο χαρακτήρα, πόνο, αυξημένη ή μειωμένη όρεξη. Οι περισσότερες κοινωνίες δεν καταδίκασαν την εγκατάλειψη ενός τέτοιου παιδιού. Επομένως, εάν υπήρχαν ήδη πολλά στόματα στην οικογένεια, τότε οι γονείς θα μπορούσαν να κηρύξουν ένα από τα παιδιά τους λυκάνθρωπο και να τα αφήσουν στο δάσος. Και είναι πραγματικά τρομακτικό.

Το Baba Yaga είναι πολύ πιο ευπροσάρμοστο και ενδιαφέρον χαρακτήρα από ό, τι νομίζετε. Επανειλημμένα άλλαξε την υπόστασή της από θετική (βοηθός και σύμβουλος) σε αρνητική (κανίβαλος, κακή μάγισσα) και πίσω. Με την ευρύτερη έννοια, αυτός ο χαρακτήρας αντιπροσωπεύει έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και του κόσμου των νεκρών. Η Baba Yaga είναι μια σοφή γυναίκα (όχι απαραίτητα μια ηλικιωμένη γυναίκα) που ξέρει πώς να διασχίζει τα σύνορα μεταξύ των κόσμων και να είναι οδηγός για τον ήρωα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει ένα πόδι - κόκαλο.

Σε μια αρνητική μορφή, ο Μπάμπα Γιάγκα απάγει και τρώει παιδιά

Υπήρχαν πολλά brownies στη σλαβική μυθολογία, και διέφεραν μεταξύ τους από την "εξειδίκευση". Υπήρχαν επίσης κλασικά brownies που ζούσαν μέσα σε ένα κτίριο κατοικιών και βοηθούσαν ή παρεμπόδιζαν την οικοδέσποινα. Υπήρχαν επίσης αχυρώνες που ζούσαν σε αχυρώνες και υπόστεγα. Υπήρχαν επίσης αυλές - υπεύθυνες για την περιοχή. Το brownie ήταν πάντα ένα ουδέτερο πλάσμα, του οποίου η συμπεριφορά εξαρτιόταν από τη στάση απέναντί του. Πάντα πίστευε ότι το brownie αγαπά την άνεση και την καθαριότητα, και τα βρώμικα και νωθρά πειράγματα, τσιμπήματα, και μπορεί ακόμη και να σκοτώσουν. Οι Μπράουνις κατηγορούνταν συχνά για ασφυξία στον ύπνο τους. Πιστεύεται ότι αν είναι δύσκολο να αναπνεύσει τη νύχτα, τότε το brownie είναι δυσαρεστημένο με κάτι. Το επόμενο πρωί, ως «αποζημίωση», του έμεινε ένα πιάτο με γάλα και ψωμί δίπλα στη σόμπα.

Στην αρχική έκδοση, το brownie δεν είναι ένα συμπαγές πνεύμα στο μέγεθος ενός γατακιού, αλλά ένα μεγάλο πλάσμα που είναι υπεύθυνο έως ότου οι ιδιοκτήτες του σπιτιού μπορούν να δουν

Υπήρχαν επίσης πολλοί λυκάνθρωποι στη σλαβική μυθολογία. Τα πιο διάσημα από αυτά είναι λύκοι. Αυτοί είναι άνθρωποι (συνήθως θεραπευτές ή μάγοι) που ξέρουν να παίρνουν τη μορφή λύκου. Σε αντίθεση με τη δυτική έννοια των λυκάνθρωπων, ο σλαβικός λύκος, κατά κανόνα, διατηρεί την ελεύθερη βούληση και το λόγο, αλλά δεν ξέρει πώς να μιλήσει. Οι νότιοι σλαβικοί λαοί αναμιγνύουν την έννοια του φάντασμα και του λύκου, έχουν συχνά έναν χαρακτήρα που εκτελεί και τις δύο λειτουργίες (λυκάνθρωπος και πιπίλισμα αίματος)

Σε διαφορετικές στιγμές, οι ιδέες για την εμφάνιση των λύκων έχουν αλλάξει πολύ - από τεράστια άγρια ζώα σε συνηθισμένους λύκους, τα οποία δεν προδίδουν με κανέναν τρόπο την ιδιοκτησία τους

Το Viy είναι επίσης ένας χαρακτήρας στο σλαβικό bestiary. Ο Γκόγκολ το περιγράφει βασισμένο σε μύθους και η εικόνα που είναι γνωστή χάρη στον Ν. Γκογκόλ αντιστοιχεί κυρίως στις ιδέες των αρχαίων Σλάβων. Το Viy είναι ένα πλάσμα από τον κάτω κόσμο, του οποίου το βλέμμα είναι ικανό να σκοτώσει (σε αυτό είναι παρόμοιο με έναν βασιλικό). Τα μάτια του καλύπτονται με τεράστια, υπερβολικά μακριά βλέφαρα και βλεφαρίδες. Ο Viy δεν μπορεί να τα σηκώσει μόνος του, και επομένως δίπλα του υπάρχει συνήθως μια φιγούρα minions (τουλάχιστον δύο) που σηκώνουν τα βλέφαρά του με ένα γουρούνι.

Το Viy αναφέρεται στο παραμύθι "Ivan Bykovich" ως σύζυγος μιας μάγισσας

Ο Verlioka είναι ένας χαρακτήρας στα παραμύθια, όπου έχει έναν σαφώς καθορισμένο ρόλο. Πρόκειται για ένα τυπικό καταστροφέα, που δεν διακρίνεται από την ευφυΐα και την επινοητικότητα, αλλά διαθέτει τεράστια φυσική δύναμη. Ο Verlioku απεικονίστηκε και περιγράφηκε ως ένας άντρας με τεράστιο ανάστημα, με μεγάλους ώμους, με ένα μάτι (δεν διευκρινίζεται εάν αυτό το μάτι βρίσκεται στο κέντρο του μετώπου ή όχι), με γαντζωμένη μύτη και αστεία γενειάδα. Στο κλασικό παραμύθι για τη Verlioka, σκοτώνει μια ηλικιωμένη γυναίκα και τις δύο εγγονές της με τα γυμνά χέρια του, μετά την οποία ο ήρωας (ή μια ομάδα ηρώων) τον σκοτώνει χρησιμοποιώντας πονηριά.

Το Verliok δεν μπορεί να νικήσει μόνο με βάση τη δύναμη

Το Kikimora, αντίθετα με τη λαϊκή πεποίθηση, ζούσε ανάμεσα στους αρχαίους Σλάβους όχι σε βάλτους, αλλά σε σπίτια και αυλές. Αυτό το πλάσμα ήταν ένα άτομο που πέθανε «λάθος» θάνατος: αυτοκτονία, μωρό, καταραμένος. Με την εξωτερική εμφάνιση του kikimora, όλα είναι περίπλοκα - θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια άσχημη ηλικιωμένη γυναίκα, και ως κορίτσι με μακριές πλεξούδες, και ως κοκαλιάρικο άντρα ή γέρος. Ακόμα, η εικόνα μιας κοκαλιάρικης γυναίκας με ένα επίμηκες πρόσωπο σαν μια πάπια, ατημέλητα μαλλιά και μακριά χέρια στερεώθηκε πίσω της. Το Kikimora συνήθως εμφανιζόταν σε σπίτια όπου κάτι πήγαινε στραβά. Επικοινωνούσε με τα μέλη του νοικοκυριού χρησιμοποιώντας χτυπήματα ή συνηθισμένη ανθρώπινη ομιλία. Όμως ως επί το πλείστον δεν μίλησε, αλλά ασχολήθηκε με κάθε είδους ασεβότητα - πέταξε και χτύπησε τα πράγματα, στραγγαλίζει τους κατοίκους του σπιτιού στον ύπνο τους, φοβίζει τα παιδιά και τους ενήλικες με μια ξαφνική εμφάνιση με μια φοβερή έκφραση

Η Kikimora ήταν συνήθως αόρατη και η παρουσία της μπορούσε να αναγνωριστεί μόνο από έναν ύποπτο θόρυβο στο σπίτι.

Η σλαβική μυθολογία είναι πολύ πιο εκτεταμένη και ενδιαφέρουσα από ό, τι μπορείτε να μετρήσετε. Δυστυχώς, πολύ λίγα αξιόπιστα γεγονότα και εικόνες χαρακτήρων έχουν επιβιώσει, αλλά αυτό αρκεί για να πάρει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του αρχαίου μνημείου των Σλάβων.